Электронная коллекция
военных писем

Ээнислинна, 12 июня 1942 г.

Дорогие отец, мать и Тайми!

Пишу еще немного, поскольку у меня есть сутки. Так получилось, что путь моей жизни закончился немного раньше, чем я ожидал. Я всегда надеялся еще встретить вас, особенно сейчас, когда моя семья только родилась. Я надеялся, что после войны мы могли собраться вместе и помогать вам, тем более, что вы в этом сейчас нуждаетесь. Но судьбе было угодно распорядиться по-другому, в конце концов, уже и так ушло столько парней, которые были лучше меня.

Я хочу лишь в последний раз поблагодарить вас за мое появление на свет и воспитание меня, в котором я не могу вас упрекнуть.

Если сможете, вспоминайте хотя бы письмами о моей жене Лилии и сыне Альфреде. Лилия отличная жена и мы с ней прекрасно ладили. Конечно, мы не ожидали такого конца и не думали расстаться дольше чем на несколько месяцев.

До свидания, дорогие родители,

Я недолго буду грустить, скоро это уже случится.

Еще раз прощайте,

Ваш сын Аате.

                                                                             Äänislinna

                                                                             12 pv Kesäk. 1942v.

Rakkaat; Isä, Äiti ja Taimi!

                   Kirjoitan vielä vähän lisää kun on vielä vajaa vuorokausi aikaa.

Niinhän se kävi että tämä elämän taival loppui vähän aikaisemmin kun toivoin.

Oli aina toivoni joskus tavata vielä teidät ja nyt edenkin kun on perhekin jo alulla. Toivoin että sodan loputtua jotenkin kaikki päästäis yhteen ja voisimme teitä avustaa kun olette jo sen tarpeessa, mutta kohtalolle ei voi mitään, onhan niitä mennyt niin paljon poikia ja parempiakin kun minä.

                     Haluan vain viimmeisen kerran kiittää teitä minun maailmaan saattamisesta ja kasvatuksesta josta en voi ollenkaan moittia.

                      Jos on mahdollista niin muistakaa joskus vaikka kirjeellä vaimoani Liliaa ja poikaani Alfredia.

                       Lilia oli kunnon vaimo ja pärjäsimme hänen kanssaan oikein hyvin. Kyllä ei erotessa aavistettu tämmöistä loppua, luulimme eroavamme korkeintaan muutamaksi kuukaudeksi.

                         Jääkää hyvästi

                         Kalliit vanhempani

                         En kaatu ollenkaan surumielissäni, joskus se on

                         tuleva kumminkin.

                         Vielä kerran viimmeiset

                                   jäähyväiset.

                                  Poikanne Aate.